Jannie Schmitz ‘This bag is not mine’

Naam: Jannie Schmitz
Expertise: Interieur ontwerp en mode/woon accessoires
Designer Qreamteam

Wat is je ambitie op C2C gebied?
‘Het ontwerpen van producten die uitgevoerd zijn in C2C materialen en die gekocht worden doordat ze er mooi uitzien en tegenlijkertijd een interessant verhaal vertellen.
In aanraking gekomen met C2C door?
‘Door Koekoek en de Tegenlicht documentaire Afval is voedsel’
Wat moet de buitenwereld van Jannie Schmitz weten?
‘Dat ik een gedreven vormgever ben, die altijd op zoek is naar een interessante samenwerking en nieuwe initiatieven.’


Een bedrijfsplan schreef Jannie Schmitz nog niet. Ze wil haar mogelijkheden niet beperken voordat ze alle verschillende gebieden afgetast heeft. Afgestudeerd in 2007 aan de Design Academy in Eindhoven, richtte ze in april van dat jaar haar bedrijf op. Dit jaar won ze de Berden Designwedstrijd. De door haar ontworpen salontafel wordt nu verder ontwikkeld tot een prototype.

Jannie kijkt bij het ontwerpen van een interieur verder dan de schoonheid ervan. Ze houdt rekening met de omgeving waarin het ontwerp geplaatst wordt en verwerkt graag humor in haar designs. Maar haar eigen stijl heeft ze nog niet volledig voor ogen. ‘Ik hou van mooie materialen met interessante structuren, maar hele uitgesproken kleuren met een wild ontwerp vind ik ook heel tof! Ik ben lastig te vangen.’

Door het opdoen van ervaring en het ontwerpen van vele producten wil ze haar eigen stijl vinden, zodat mensen straks een typisch ‘Jannie Schmitz ontwerp’ kunnen herkennen. ‘Stiekem weet ik dat ik het in me heb om een goed ontwerp neer te zetten.’

De C2C laptoptas ‘This bag is not mine’ die ze samen met Mieke Ummels ontwierp, werd helemaal volgens de principes van C2C ontwikkeld. Koekoek kwam met de opdracht voor het ontwerpen van een C2C product. Het ontwerpen van een laptoptas was vervolgens een logische stap. Jannie speelde namelijk al langer met het idee om een laptoptas te ontwerpen.

In eerste instantie waren ze vooral met het concept van de laptoptas bezig. Het idee achter de tas is dat de gebruiker slechts een tijdelijke gebruiker zal zijn. ‘Je gebruikt de tas en daarna wordt hij teruggestuurd naar de fabrikant om gerecycled te worden.’ Daarom integreerden ze een envelop in het ontwerp waardoor de tas steviger wordt, maar die ook dient om de stof terug te sturen.

Het eerste prototype bleek productietechnisch niet haalbaar te zijn. De binnenvoering was biologisch afbreekbaar en de buitenvoering in de technische sfeer recyclebaar, maar dit bleek te lastig om te fabriceren. Dus ontwierpen ze een simpelere versie. De onderdelen van de tas zijn nu gemakkelijker te scheiden en te recyclen, maar er moet nog veel ondernomen worden voordat de tas is, zoals de ontwerpsters voor ogen hadden.

Een van de oorzaken hiervan is de op dit moment vaak nog een te beperkte keuze in C2C gecertificeerde stoffen. Andere materialen zijn vaak mooier, maar zijn dan weer niet duurzaam. ‘Ik wil een tas maken die ik echt mooi vind, maar dat is in deze fase nog echt lastig’. Jannie vind het belangrijk dat mensen de tas geweldig vinden en deze echt willen dragen en kopen, omdat ze het mooi ontwerp vinden. ‘Het compromis tussen C2C en design is soms lastig te sluiten.’

Ook vind ze dat er veel haken en ogen aan C2C zitten. Voordat deze tas op de markt gezet kan worden moet er eerst een heel systeem ontwikkeld worden, zodat deze na gebruik terug naar de maker kan, die het vervolgens weer moet recyclen. ‘Ik ben als ontwerper dan maar een heel klein onderdeel van die cyclus. ‘ Conceptueel werkt het prima, maar als het echt C2C gerealiseerd moet worden, moet men eerst naar IPEA, anders mag je het niet C2C noemen en dat kost helaas een hoop geld.

Over C2C zegt ze: ‘Het zou iets algemeens moeten zijn, zo gewoon dat niemand er meer over nadenkt’. Ze vind de filosofie een mooi gedachtegoed. ‘Het klinkt logisch omdat het gebaseerd is op een natuurlijk proces’. Toch betwijfeld ze op het realistisch is. ‘C2C gaat er vanuit dat we niet minder hoeven te consumeren, maar men zou met minder ook tevreden kunnen zijn, ieder jaar een nieuwe auto is helemaal niet nodig’.

Liever houdt ze zich bezig met duurzaamheid. Hierbinnen ziet ze meer kansen en uitdagingen voor haar werk als designer. Jannie wil door het duurzaam ontwerpen van producten, het concept duurzaamheid tastbaarder maken’.
Momenteel is ze bezig met het ontwerp van een bril voor een opticien met als doel deze te koppelen aan een tentoonstelling in Domani. Verder is ze bezig met het ontwerpen van een collectie duurzame laptoptassen. Haar droom is het ontwerpen van een eigen label, vooral gericht op interieur producten, maar ze wil eerst een paar jaar hebben om zich te oriënteren. ‘Voelsprieten uit, wonen en werken waar ik wil, zodat ik straks echt kan zeggen: dit wil ik en dit is mijn stijl.’