Jannie Schmitz ‘This bag is not mine’

Naam: Jannie Schmitz
Expertise: Interieur ontwerp en mode/woon accessoires
Designer Qreamteam

Wat is je ambitie op C2C gebied?
‘Het ontwerpen van producten die uitgevoerd zijn in C2C materialen en die gekocht worden doordat ze er mooi uitzien en tegenlijkertijd een interessant verhaal vertellen.
In aanraking gekomen met C2C door?
‘Door Koekoek en de Tegenlicht documentaire Afval is voedsel’
Wat moet de buitenwereld van Jannie Schmitz weten?
‘Dat ik een gedreven vormgever ben, die altijd op zoek is naar een interessante samenwerking en nieuwe initiatieven.’


Een bedrijfsplan schreef Jannie Schmitz nog niet. Ze wil haar mogelijkheden niet beperken voordat ze alle verschillende gebieden afgetast heeft. Afgestudeerd in 2007 aan de Design Academy in Eindhoven, richtte ze in april van dat jaar haar bedrijf op. Dit jaar won ze de Berden Designwedstrijd. De door haar ontworpen salontafel wordt nu verder ontwikkeld tot een prototype.

Jannie kijkt bij het ontwerpen van een interieur verder dan de schoonheid ervan. Ze houdt rekening met de omgeving waarin het ontwerp geplaatst wordt en verwerkt graag humor in haar designs. Maar haar eigen stijl heeft ze nog niet volledig voor ogen. ‘Ik hou van mooie materialen met interessante structuren, maar hele uitgesproken kleuren met een wild ontwerp vind ik ook heel tof! Ik ben lastig te vangen.’

Door het opdoen van ervaring en het ontwerpen van vele producten wil ze haar eigen stijl vinden, zodat mensen straks een typisch ‘Jannie Schmitz ontwerp’ kunnen herkennen. ‘Stiekem weet ik dat ik het in me heb om een goed ontwerp neer te zetten.’

De C2C laptoptas ‘This bag is not mine’ die ze samen met Mieke Ummels ontwierp, werd helemaal volgens de principes van C2C ontwikkeld. Koekoek kwam met de opdracht voor het ontwerpen van een C2C product. Het ontwerpen van een laptoptas was vervolgens een logische stap. Jannie speelde namelijk al langer met het idee om een laptoptas te ontwerpen.

In eerste instantie waren ze vooral met het concept van de laptoptas bezig. Het idee achter de tas is dat de gebruiker slechts een tijdelijke gebruiker zal zijn. ‘Je gebruikt de tas en daarna wordt hij teruggestuurd naar de fabrikant om gerecycled te worden.’ Daarom integreerden ze een envelop in het ontwerp waardoor de tas steviger wordt, maar die ook dient om de stof terug te sturen.

Het eerste prototype bleek productietechnisch niet haalbaar te zijn. De binnenvoering was biologisch afbreekbaar en de buitenvoering in de technische sfeer recyclebaar, maar dit bleek te lastig om te fabriceren. Dus ontwierpen ze een simpelere versie. De onderdelen van de tas zijn nu gemakkelijker te scheiden en te recyclen, maar er moet nog veel ondernomen worden voordat de tas is, zoals de ontwerpsters voor ogen hadden.

Een van de oorzaken hiervan is de op dit moment vaak nog een te beperkte keuze in C2C gecertificeerde stoffen. Andere materialen zijn vaak mooier, maar zijn dan weer niet duurzaam. ‘Ik wil een tas maken die ik echt mooi vind, maar dat is in deze fase nog echt lastig’. Jannie vind het belangrijk dat mensen de tas geweldig vinden en deze echt willen dragen en kopen, omdat ze het mooi ontwerp vinden. ‘Het compromis tussen C2C en design is soms lastig te sluiten.’

Ook vind ze dat er veel haken en ogen aan C2C zitten. Voordat deze tas op de markt gezet kan worden moet er eerst een heel systeem ontwikkeld worden, zodat deze na gebruik terug naar de maker kan, die het vervolgens weer moet recyclen. ‘Ik ben als ontwerper dan maar een heel klein onderdeel van die cyclus. ‘ Conceptueel werkt het prima, maar als het echt C2C gerealiseerd moet worden, moet men eerst naar IPEA, anders mag je het niet C2C noemen en dat kost helaas een hoop geld.

Over C2C zegt ze: ‘Het zou iets algemeens moeten zijn, zo gewoon dat niemand er meer over nadenkt’. Ze vind de filosofie een mooi gedachtegoed. ‘Het klinkt logisch omdat het gebaseerd is op een natuurlijk proces’. Toch betwijfeld ze op het realistisch is. ‘C2C gaat er vanuit dat we niet minder hoeven te consumeren, maar men zou met minder ook tevreden kunnen zijn, ieder jaar een nieuwe auto is helemaal niet nodig’.

Liever houdt ze zich bezig met duurzaamheid. Hierbinnen ziet ze meer kansen en uitdagingen voor haar werk als designer. Jannie wil door het duurzaam ontwerpen van producten, het concept duurzaamheid tastbaarder maken’.
Momenteel is ze bezig met het ontwerp van een bril voor een opticien met als doel deze te koppelen aan een tentoonstelling in Domani. Verder is ze bezig met het ontwerpen van een collectie duurzame laptoptassen. Haar droom is het ontwerpen van een eigen label, vooral gericht op interieur producten, maar ze wil eerst een paar jaar hebben om zich te oriënteren. ‘Voelsprieten uit, wonen en werken waar ik wil, zodat ik straks echt kan zeggen: dit wil ik en dit is mijn stijl.’

Qreamteam bij TV Limburg

Maarten Kuypers, de projectleider van het Qreamteam, was afgelopen woensdag te gast bij Erol van Tv Limburg voor een interview over het Qreamteam in combinatie met C2C.

Het interview vindt u bij:
Erol 15-04-2009
Qreamteam

Frank Zanders ‘Het beeld moet je netvlies strelen’

Naam: Frank Zanders
Expertise: Meubel ontwerp
Designer Qreamteam

Wat is je ambitie op C2C gebied?
‘Het experimenteren op dit gebied met nieuwe technieken en nieuwe materialen.’
Raakt geïnspireerd door?
‘Door mijn omgeving. Alles wat ik tegenkom, zie ik drie, vier dagen of een week later als een soort déjà vu terug in een ontwerp. Ook wat andere ontwerpers of architecten maken inspireert me.’
Wat moet de buitenwereld van Frank Zanders weten?
‘De buitenwereld mag van mij weten dat ik mooie dingen maak.’

Het ontwerpen zit Frank Zanders in het bloed. De passie voor meubels en interieur zit al generaties in de familie. ‘Sinds 1876 houdt mijn familie zich bezig met het maken van meubels en interieurs’. Frank is afgestudeerd aan de kunstacademie in Maastricht en heeft een eigen Vorm Ontwerp Bureau: ‘Vormarch’

Ontwerpen betekent voor hem het zoeken naar de juiste vorm: ‘Het beeld moet je netvlies strelen, (on)rust geven, interesse opwekken en niet vervelen. Dit combineer ik met functionaliteit gericht op het object of het product binnen de ruimte’

Door zijn passie voor hout ligt duurzaam werken heel dichtbij hem. Toch is het niet eenvoudig om een volledig duurzaam product te ontwerpen. Het probleem ligt vaak bij de verbindingen en de afwerking. ‘Hoe kan ik het volgens het Cradle to Cradle principe kleuren, welke lijm gebruik ik en hoe combineer ik de verschillende materialen?’

De door hem ontworpen Cradle to Cradle bank voor de Floriade was in eerste instantie niet duurzaam. Het ontwerp bestond namelijk al, maar aangezien het ontwerp simplistisch was, uit zeer weinig materialen bestond en gemakkelijk te demonteren was, was de bank eenvoudig te herontwerpen tot een duurzaam ontwerp.

Frank is altijd bezig met C2C als hij producten ontwerpt. Hij probeert het zoveel mogelijk te implementeren en denkt na over welke duurzame materialen aansluiten bij zijn ontwerpen. Behalve dat hij het commercieel aantrekkelijk vind, geeft het ook meerwaarde aan een ontwerp. ‘Het dan meer dan een mooi ontwerp, het is dan verantwoord, zowel het ontwerp als de verkoop en dat is tegenwoordig een hot item.’

Maar het leeft niet alleen bij Frank omdat het een ‘hot item’ is. Hij staat volledig achter de filosofie. ‘Als ik er niet achter zou staan, zou ik er niet mee ontwerpen en het is een leuke uitdaging om op zoek te gaan naar de juiste materialen’. Aan de hand van de eigenschappen van die materialen ontwerpt hij dan een product. Als voorbeeld noemt hij ‘Paperstone’, papier dat zo hard op elkaar geperst wordt dat het uiteindelijk harder dan hout is, met dat materiaal in zijn achterhoofd probeert hij dan een product te ontwerpen. Ideeën heeft hij zat, maar dit realiseren is er nog niet van gekomen.

Frank heeft een passie voor het ontwerpen met hout als basismateriaal, maar ook experimenteert hij graag met materialen waarmee hij nog geen ervaring mee heeft. Graag zou hij een keer bioplastic spuitgieten. ‘Ja dat lijkt me echt leuk, vooral omdat ik dat nog nooit gedaan heb.’ Altijd op zoek naar nieuwe dingen gaat hij graag een uitdaging aan. Hij wil nog altijd uitzoeken hoe hij op een milieuvriendelijke manier fineerlagen hout in alle mogelijke vormen kan buigen, zodat hij hier toekomstige ontwerpen mee kan realiseren.

Op het moment is hij bezig met een door hem ontworpen stoel op de markt te zetten, maar hij is er nog niet over uit of hij deze stoel helemaal duurzaam kan afmaken. ‘Het is de vraag of ik de zitting van de stoel ook duurzaam kan realiseren.’ Het ontwerp is voor Frank soms belangrijker dan de filosofie, maar hij zou nooit een zwaar milieuonvriendelijk materiaal gebruiken. ‘Ik blijf altijd op zoek naar het compromis tussen het ontwerp en het gebruik van duurzaam materiaal’ Al roept een compromis altijd meer vragen op: ‘Als ik gerecycled materiaal gebruik voor een ontwerp, moet het daarna dan nog een keer gerecycled kunnen worden?’

Ooit wil hij een eigen label hebben. ‘Mijn doel is een eigen meubellijn’. Maar dat is nog iets voor de toekomst.

Kim van Bakel 'Zo moet het zijn'

Naam: Kim van Bakel
Expertise: Mode en interieur vormgeefster
Designer Qreamteam

Wat is je ambitie op C2C gebied?
'Een eigen C2C lijn in woon/mode accessoires'
Raakt geïnspireerd door?
'De natuur en haar organische vormen, kleuren en samenstellingen.'
Wat moet de buitenwereld van Kim van Bakel weten?
'Dat ik een vormgeefster ben die mooie, strakke ontwerpen in interieur en textiel maakt en uitvoert. Eenvoudig maar met een meerwaarde.'

Talloze kleuren vallen je op zodra je het atelier van Kim van Bakel binnentreedt. Zachte flanellen konijnen bij het raam observeren de voorbijgangers, terwijl het zonlicht over ze heen naar binnen valt. Het borrelen van kokend water op de achtergrond. In deze knusse huiselijke omgeving ontwerpt Kim van Bakel o.a. duurzame producten

Kim van Bakel is afgestudeerd aan de Design Academy en heeft haar atelier in de Venlose wijk Q4. Ze maakt deel uit van het Qreamteam en heeft zich gespecialiseerd in mode en interieurvormgeving. Sinds kort is ze bezig met ontwerpen van een C2C bedrijfskledinglijn. Verder is ze ook met andere kunstenaars bezig met ‘De Belevenis’: Een project om meervoudig verstandelijk & geestelijk gehandicapten en dementerende ouderen een eigen reizend pretpark te bieden.

Kim heeft altijd aandacht voor het milieu en recycling gehad. ‘Als student kocht ik voor 10 cent tinnen bordjes en smolt deze dan om, zodat ik geen nieuw materiaal hoefde te kopen. Ik heb altijd al een voorliefde voor de natuur gehad en toen ik hoorde over C2C dacht ik: zo moet het zijn’. Toch zijn niet al haar ontwerpen C2C gerelateerd, ze heeft hierin een compromis moeten sluiten, het beperkt haar soms te veel en er moet toch een boterham verdiend worden.

Geïnspireerd door de natuur ontwierp Kim van Bakel een Cradle to Cradle schort die weer terug aan diezelfde natuur gegeven kan worden. Onder de grond valt de schort, die gemaakt is van zetmeel, uiteen in biomassa, CO2 en water. Ze koos ervoor een schort te ontwerpen omdat hier talloze toepassingen voor zijn in de bedrijfscultuur. Maar hoe ontwerp je zo’n schort? Kim kwam stapje voor stapje bij deze vorm uit. ‘Cradle to Cradle is o.a. voor mij geen restafval’ Dus ontwierp ze de schort zo dat deze in een keer uitgesneden kon worden. De ceintuur is geïntegreerd in het ontwerp en het zakje bestaat uit het overtollige materiaal uit het halsgat.

Het vinden van het juiste materiaal was wel een probleem. Eigenlijk wilde ze textiel, maar op de vraag of biologisch geteeld katoen automatisch biologisch afbreekbaar was, konden de bedrijven geen antwoord geven. Geïnspireerd door de biologische afbreekbare verpakkingen voor groente en fruit die nu in verschillende supermarkten gebruikt worden, kwam ze uiteindelijk op het idee om de schort van zetmeel te maken. Het resultaat is een volledig biologisch afbreekbaar schort, geproduceerd zonder restmateriaal.

Nadat ze tijdens de BKD dagen in Venlo de schort had overhandigd aan gedeputeerde Bert Kersten, kreeg ze van hem de uitnodiging om deze schort ook officieel te presenteren aan Minister Cramer van Ruimte en Milieu. Tijdens de netwerkdag Bereikbaar en Duurzaam Limburg in Maastricht was het zover, Kim kreeg tijdens de lunch de gelegenheid om de schort aan de Minister te overhandigen. ‘ Het was echt leuk om de minister zo enthousiast te zien reageren.’

Over tien jaar wil Kim niet de grootste zijn, ze wil blijven ontwerpen, het liefste duurzaam en daarmee lekker haar leven kunnen leiden. ‘Ik werk om te kunnen leven, ik leef niet om te werken, misschien ben ik over tien jaar wat groter en professioneler, maar het huiselijke en relaxte moet wel kunnen blijven’. Dromen heeft ze nog genoeg. Ze wil graag een eigen C2C stoffencollectie ontwikkelen en daarmee een lijn op gebied van mode of woon accessoires ontwerpen.

Op het moment is ze bezig met het industrialiseren van haar schort. Ze is onlangs bij een drukker geweest om te kijken of haar schort ecologisch bedrukt kan worden, hier worden nu testjes voor gedaan. Ook onderzoekt ze of er toch een textiele variant op de schort gemaakt kan worden.